باز باران با ترانه..

ميخورد بر بام خانه .

يادم آرد كربلا را،

دشت پر شور و بلا را،

گردش يك ظهر غمگين،

گرم وخونين،

لرزش طفلان نالان،

زير تيغ و نيزه ها را،

با صداي گريه هاي كودكانه و اندرين صحراي سوزان،

ميدود طفلي سه ساله،پر ز ناله، دلشكسته، پاي خسته، باز باران..قطره قطره،

ميچكد از چوب محمل...

آخ باران،كي بباري بر تن عطشان ياران ،تر كنند از آن گلو را

آخ باران...

آخ باران...